تعریف کشت:
اصطلاحا فرایندی که باکتری ها در شرایطی مناسب قرار گیرند که قادر به رشد و تکثیر باشند را کشت باکتری می نامند.

 تعریف محیط کشت:
از آنجا که میکروب یک موجود تک سلولی است، قادر است کلیه اعمال حیاتی خود را مستقلا و بدون نیاز به سلول دیگری انجام دهد. این اصل بیانگر آن است که میکروب ها نیاز به غذا، آب و مواد معدنی دارند.
محیط مغذی که حاوی کلیه مایحتاج یک میکروب اعم از مواد غذایی و عناصری باشد که موجب رشد آن میکروب می گردد را اصطلاحا محیط کشت میکروبی می گویند.
این محیط کشت می تواند به صورت دست ساز بوده و یا بطور طبیعی یعنی داخل سلول های بدن یک جانور باشد.
خون بهترین محیط برای رشد یک باکتری می باشد، زیرا تمام مایحتاج یک باکتری اعم از اکسیژن، مواد مغذی، pH مناسب، درجه حرارت لازم و … را برای یک باکتری فراهم می کند.
میکروب ها را می توان بر روی محیط ها و در ظروف مختلف کشت داد که انتخاب شکل ظروف بستگی به نوع کشت دارد. مثلا در کشت هایی که محیط آن مایع است ظروف کشت لوله ای و برای محیط های جامد (آگار دار) پلیت یا لوله استفاده می شود.

کشت میکروبی :
روشی است برای تکثیر میکروارگانیسم در شرایط کنترل شده  دما, فشار و رطوبت و ph در آزمایشگاه صورت می گیرد.
محیط کشت میکروبی :
محیطی مغذی به صورت مایع یا ژل که حاوی اسید های آمینه, ویتامین ها و هورمون ها و فاکتور های رشد و خصوصیات فیزیکوشیمیایی برای رشد میکروارگانیسم مانند باکتری, تک یاخته, جلبک ها و قارچ ها به کار میرود.
طبقه بندی بر اساس قوام محیط کشت :
محیط کشت جامد: از ژل قهوه ای مانند ماده آگار تشکیل شده است و مواد مغذی و مواد شیمیایی مختلفی به آن افزوده می شود تا رشد میکروارگانیسم های مختلف فراهم شود. مانند نوترینت آگار
محیط کشت مایع : این محیط کشت فاقد آگار است .